Wanneer je op een zaterdagochtend wakker wordt met wallen tot op je kin en zo’n gedehydrateerde tong dat je niet meer kunt praten, wat je eigen schuld is omdat je je tijdens de vrijdagavondborrel niet aan de drink-na- elk- glas-wijn-een- glas- water-regel hebt gehouden, dan is het een flinke tegenvaller als je geen fatsoenlijk ontbijt in huis hebt. Dat was vandaag het geval. Tenminste, daar was ik van overtuigd nadat ik met een stel kleine oogjes de inhoud van mijn koelkast- of het gebrek daaraan- enige tijd had gadegeslagen. Een klein stuk pompoen en een paar sneetjes oud brood waar je je voeten mee zou kunnen scrubben was het aanbod voor deze ochtend. Daarna ben ik maar weer zuchtend naar mijn bed gesloft en realiseerde me twee dingen: dat ik te lui was om naar de winkel te gaan, wat echt heel erg lui is aangezien mijn appartement gesandwicht wordt tussen een speciaalzaak en een grote supermarkt met een blauw-wit logo, en dat ik geen ware ‘foodie’ ben. Of dit laatste een slechte zaak is weet ik niet, omdat foodie een uiterst vreemde term is (want: hoe suf zou het klinken wanneer je het vertaalt als ‘voedseltje’- alsof je fijn eten zelf belichaamt?), maar vandaag vond ik het bijzonder jammer dat ik toch niet zo’n persoon bleek te zijn die altijd toegang heeft tot een volle voorraadkast met eetbare snuisterijen, en een koelkast die uitpuilt van de brakke zaterdagochtendontbijt-elementen.
Aangezien mijn joggingbroek en ik het nog niet aan konden om de deur uit te gaan en het bij mijn vriend nooit helpt om hem met een zeurstemmetje en pruillip wakker te maken en ‘honger’ te roepen (waarop hij dan terecht zal zeggen dat ik mijn kop moet houden) leek het nog even sluiten van de ogen de beste optie. En dat blijkt een goede keuze te zijn geweest, want wanneer ik wakker word staat er ontbijt voor me klaar. Tan zou een foodblog moeten beginnen: hij heeft duidelijk een creatiever brein dan ik- en de twee laatste eieren en een aardappel niet over het hoofd gezien.
Dit ontbijt van toast met aardappel, pompoen en gepocheerd ei is het beste ontbijt wat ik in tijden heb gehad. Dat komt natuurlijk ook omdat het door de liefste meneer is klaargemaakt (terwijl hij met dezelfde wallen en uitgedroogde tongstatus zijn dag begon). Het is niet de bedoeling om in deze post de lof voor de liefste kerel te zingen, want dat zou natuurlijk bijzonder saai zijn. Bovendien haalt hij ook vaak genoeg het bloed onder mijn nagels vandaan. En dat is maar beter ook.
Ingrediënten voor 2 personen
4 sneetjes brood
200 gram aardappel, brunoise gesneden
150 gram pompoen, brunoise gesneden
Een halve theelepel komijn
Een halve theelepel chilipoeder
1 volle theelepel garam massala
2 eieren
bieslook
Olie om in te bakken
Scheut azijn
To do:
Zet een koekenpan op het vuur met een flinke scheut olie. Voeg de blokjes aardappel en pompoen toe, samen met de komijn en chilipoeder. Bak 10 minuten om middelhoog vuur. Wanneer de aardappel en pompoen bijna gaar zijn voeg je de garam massala toe. Bak nog een paar minuten.
Zet een grote pan met water op het vuur en verwarm tot net onder het kookpunt. Voeg een scheut azijn toe en roer. Zorg voor een draaikolk in het water en wacht totdat ie wat rustiger draait. Breek de eieren een voor een in een apart schaaltje en voeg aan het hete water toe. Pocheer drie minuten, zodat het eigeel nog vloeibaar is.
Rooster het brood. Als je oud brood hebt kun je het met een beetje water bestrijken. Snijd het brood doormidden of steek er rondjes uit zoals op de foto. Beleg het brood met de aardappel- en pompoenblokjes en bestrooi met bieslook. Plaats de gepocheerde eieren erop en eet direct op.
Het vloeibare eigeel leent zich goed als binding voor de aardappel en pompoen. Als je niet van vloeibaar eigeel houdt kun je de groenteblokjes ook wat laten afkoelen en er een eetlepel dikke yoghurt aan toevoegen. Afkoelen is hierbij echt een must, anders schift de yoghurt.
